Grup, büyük bir endişe içinde, hala ormanın derinliklerine daha da girdi. Yardım çağrısı için fikirler üretmeye çalışırken, kaybolmuş olmanın verdiği korku ve karanlık düşünceler onları yavaş yavaş tüketmeye başlıyordu. Fakat, çok geçmeden, başlarına geleceklerden habersiz bir grup köylü, tarlanı çevresindeki alanı taramak üzere yola çıkmıştı. “SOS” yazısını gören köylüler, hemen koordinatlarını belirleyerek grubu aramak için harekete geçti. Kısa sürede bu insanların çaresiz çığlıklarına yetişti. Nihayet yollarını kaybetmiş olan grup, yardımın daha ulaşmadığı her anın kıymetini anlamıştı.

Tarlanın kuytu köşesinde, orman bile bir başka türden korkuya dönüşmüştü. Korku, beraberinde sessizliği getirirken, olunacak her adım geleceği belirsiz kılmakta, her bir ağaç fısıldar gibi söğüt yapraklarıyla endişelerini dillendiriyordu. Üzerlerinde kara sinmişken, ruhları özgürlüğü hayal ediyordu. Neyse ki köylüler, kısa sürede SOS ile ulaşmayı başardı ve grup sonunda kurtarıldı. Bütün bu olay, sadece bir kaybolma hikayesi değil, aynı zamanda cesaret ve dayanışma testi olmuştur.

Bu olaydan sonra, insanlar bir kez daha doğal güzelliklerin içinde kaybolmanın, vakit geçirmekten öte, gerçek tehlikeleri barındırabileceğini anladılar. "Cehenneme" gitmekten korkan bu grup, aslında hayatta kalmanın ne kadar zor olduğunu ve dostluğun, dayanışmanın gota bir yaşam kaynağı olduğunu deneyimlediler. Efsaneler, hikayeler ve mitler bir yana, doğanın ne kadar güçlü olduğunu bir kez daha hatırladılar.

Sonuç olarak, mısır tarlasında kaybolmak ve "Cehenneme" göndermemek üzerine yaşanan bu deneyim, birçok insana hayat dersleri verdi. Bazen bilinçli kararlar almak, bazen sadece bir yardım çığlığı atmak gerekir. Hayat, kaybolduğunuz anlarda kurtarılmayı bekleyen itirafları da beraberinde getiriyor; kim bilir? Belki de her biri, o tarladan daha fazlasını öğrenmişti.